Napisana z epickim rozmachem opowieść o szaleństwie, potędze sztuki, wielkiej miłości i tragedii sprzed lat. Znany malarz Robert Oliver rzuca się z nożem na obraz w Galerii Narodowej i zostaje umieszczony w szpitalu psychiatrycznym. Co nim kierowało? Prawdy usiłuje dociec doktor Marlow. Prowadząc swoiste śledztwo, poznaje losy trzech kobiet, które wpłynęły na życie jego pacjenta: żony, kochanki i tej najważniejszej – Beatrice, żyjącej w Paryżu w... XIX wieku. Dlaczego Oliver ją obsesyjnie portretował? Co jej się przydarzyło? Dwie tajemnice, dawna i współczesna, splatają się w jedną.

"Fortynbras uciekł" to kontynuacja opowieści o rodzinie Pentecostów, znanej ze wspaniałej powieści "Od siódmej rano".

Gdy dom Pentecostów zostaje odcięty od świata przez powódź, jedynie Gaylord jest zachwycony nową rzeczywistością. Dziadek i ojciec Gaylorda po prostu są zniecierpliwieni, mama musi stać się wyjątkowo praktyczna. Do tego dochodzi trzech niespodziewanych gości, którzy zburzą przytulną izolację Pentecostów. Helena Darling przybywa w łódce ze swym pekińczykiem, Feydeau, po to aby wzniecić pożądanie w dziadku; podczas gdy jej bratanek, Rufus, zakochuje się w Hildzie Twegg. Na te wszystkie niecodzienne zachowania dorosłych patrzą z zaciekawieniem i niedowierzaniem Gaylord z Fortynbrasem - małą myszką..
 

Świetna powieść Wojciecha Kuczoka, prozaika, poety, scenarzysty i krytyka filmowego, współpracownika „Tygodnika Powszechnego” i miesięcznika „Kino”, autora zbioru poezji Opowieści samowite, zbiorów opowiadań Opowieści słychane, Szkieleciarki, Widmokrąg, oraz powieści Senność i Spiski. Przygody tatrzańskie.

Gnój pozostaje jego najsłynniejszym dziełem. Sam autor wyznaje, że „od początku pomyślany był jako powieść antybiograficzna… Zapisałem w niej wszystko, czego nie pamiętam. To powrót do mojej ulubionej psychopatologii życia rodzinnego. Na przykładzie historii tradycyjnej śląskiej rodziny pokazuję konfrontację dwóch Ślązaków: robotniczego, chacharskiego, z tym inteligentnym, arystokratycznym. To walka dwóch żywiołów, której przygląda się dziecko…”.

Nastoletni Jacob Hunt cierpi na zespół Aspergera, czyli łagodną postać autyzmu. Nie umie czytać sygnałów społecznych ani wyrażać swoich myśli i uczuć. Na pierwszy rzut oka to zupełnie normalny, inteligentny i elokwentny chłopak, jednak każde odstępstwo od codziennej rutyny, każda zmiana w ustalonym porządku dnia może wytrącić go z równowagi. Ma też, jak wielu młodych ludzi z zespołem Aspergera, obsesyjne zamiłowanie do jednej, specjalistycznej dziedziny – w jego przypadku jest to analiza kryminalistyczna. Chłopak pojawia się w miejscach, gdzie policja prowadzi śledztwo, instruuje detektywów, co należy robić… a do tego najczęściej ma rację.
Gdy policja znajduje zwłoki jego prywatnej instruktorki umiejętności społecznych, Jacob sam staje się obiektem zainteresowania detektywów. Wszystkie charakterystyczne cechy zespołu Aspergera: unikanie kontaktu wzrokowego, impulsywność, dystans fizyczny, w oczach policjantów mogą być równoznaczne z przyznaniem się do winy. Jacob niespodziewanie zostaje oskarżony o morderstwo.